عوارض ارتودنسی

عوارض ارتودنسی

مقدمه:

ارتودنسی یکی از روش‌های درمانی دندانپزشکی است که برای اصلاح ناهنجاری‌های دندانی و فکی استفاده می‌شود. این روش درمانی می‌تواند مزایای زیادی از جمله زیبایی بیشتر، افزایش کارایی سیستم دندانی و پیشگیری از پوسیدگی و ناراحتی لثه داشته باشد. با این حال، مانند هر روش درمانی دیگری، ارتودنسی نیز ممکن است عوارضی به همراه داشته باشد.

عوارض ارتودنسی:

شایع‌ترین عوارض ارتودنسی عبارتند از:

خطای درمان کننده: این عوارض ناشی از عدم مهارت متخصص ارتودنسی در تشخیص، طرح درمان، انجام درمان و نگهداری نتایج درمان می‌باشد. برخی از این عوارض عبارتند از:

عدم توانایی در برآورده‌کردن انتظارات بیمار

کشیدن ناصحیح دندان

به‌هم‌زدن نیمرخ بیمار

تبدیل‌کردن بیماری که با درمان ارتودنسی قادر به بهبود وضعیت بوده، به بیماری که به جراحی فک نیاز دارد

پوسیدگی دندان و بیماری‌های لثه

کوتاه شدن طول ریشه دندان‌ها

خطر پوسیدگی و بیماری‌های لثه: وجود وسایل ارتودنسی در دهان امکان گیر کردن مواد غذایی در اطراف آنها را افزایش می‌دهد. عدم رعایت صحیح بهداشت دهان و دندان می‌تواند سبب بروز پوسیدگی دندان، ناراحتی لثه یا تغییر رنگ دندان‌ها شود.

خطر برگشت درمان ارتودنسی: درمان‌های ارتودنسی در دو گروه کلی به مشکلات فکی و جابه‌جایی دندان‌ها تقسیم می‌شوند. مشکلات فکی درمان شده در دوران رشد با پایان یافتن دوره رشد تغییری پیدا نمی‌کنند. درمان صحیح و کامل ارتودنسی در 95 درصد موارد برگشت عمده‌ای نخواهد داشت اما تغییرات بسیار خفیف پس از درمان ارتودنسی لازم و اجتناب‌ناپذیر می‌باشد.

کوتاه شدن طول ریشه: حرکت دندان‌ها در استخوان با توجه به مکانیسم تحلیل و تشکیل استخوان صورت می‌گیرد. در این فرایند ممکن است در مقیاس میکروسکوپی، قطعات میکروسکوپیک ریشه نیز برداشته شده و مجددا از نو ساخته شود. هرچند احتمال بروز تحلیل و کوتاه‌شدن ریشه در بیماران ارتودنسی بسیار کم و بین 3 تا 5 درصد موارد می‌باشد، اما آگاهی از این نوع از عوارض ارتودنسی ضروری می‌باشد.

درد فک: تحقیقات مختلف و متعدد نشان داده که ارتباطی بین درمان ارتودنسی و ایجاد یا رفع مشکلات فکی وجود ندارد. در بیمارانی که در ابتدای درمان دارای مشکلات فکی می‌باشند، درمان ارتودنسی درست و اصولی می‌تواند سبب بهبود مشکلات فکی گردد اما تنها عامل نیست و ممکن است به درمان‌های تکمیلی نیاز داشته باشد. با توجه به ماهیت مفصلی بودن این ناحیه، امکان بروز مشکلات سایر مفاصل در مفصل گیجگاهی فکی هم وجود خواهد داشت.

مدت زمان درمان:

ممکن است طول دوره درمان ارتودنسی از آن چیزی که پیش‌بینی شده کوتاه‌تر یا طولانی‌تر گردد. درمان معمول ارتودنسی که به صورت صحیح و کامل انجام می‌شود و بیمار به صورت منظم برای ویزیت‌های ارتودنسی مراجعه کند، در بیشتر موارد بین 18 تا 24 ماه خواهد بود. عمده‌ترین علل افزایش یافتن دوره درمان ارتودنسی ملاحظه‌کاری در طرح درمان، بیماری‌های زمینه‌ای و همکاری ضعیف بیمار در مراجعات منظم و اجرای دستورات یا شکستگی وسایل ارتودنسی طی درمان می‌باشد. در این صورت ممکن است کیفیت نهایی درمان ارتودنسی هم کاهش یابد.

نتیجه‌گیری:

ارتودنسی یک روش درمانی موثر برای اصلاح ناهنجاری‌های دندانی و فکی است. با این حال، آگاهی از عوارض احتمالی این روش درمانی قبل از شروع درمان ضروری می‌باشد. انتخاب یک متخصص ارتودنسی با تجربه و مهارت بالا می‌تواند به کاهش احتمال بروز عوارض ارتودنسی کمک کند.